ఆశ్చర్యవత్పశ్యతి కశ్చిదేనం
ఆశ్చర్యవద్వదతి తథైవ చాన్యః ।
ఆశ్చర్యవచ్చైనమన్యః శృణోతి
శ్రుత్వాప్యేనం వేద న చైవ కశ్చిత్ ॥ 29
ఆశ్చర్యవత్, పశ్యతి, కశ్చిత్, ఏనమ్,
ఆశ్చర్యవత్, వదతి, తథా, ఏవ, చ, అన్యః,
ఆశ్చర్యవత్, చ, ఏనమ్, అన్యః, శృణోతి,
శ్రుత్వా, అపి, ఏనమ్, వేద, న, చ, ఏవ, కశ్చిత్.
కశ్చిత్ = ఒకడు; ఏనమ్ = ఈ ఆత్మను; ఆశ్చర్యవత్ = అద్భుతరూపంగా; పశ్యతి = దర్శిస్తాడు; తథా ఏవచ = అట్లే; అన్యః = మరొకడు; ఆశ్చర్యవత్ = అద్భుతరూపంగా; వదతి = వర్ణిస్తాడు; అన్యః చ = ఇంకొకడు; ఏనమ్ = దీనిని; ఆశ్చర్యవత్ = అద్భుతరూపంగా; శృణోతి = వింటాడు; కశ్చిత్ ఏవ చ = మరొకడెవడో; శ్రుత్వాపి = విని కూడా; ఏనమ్ = దీనిని; న వేద = తెలుకోలేకున్నాడు.
తా ॥ (అలా అయినా లోకంలో పండితులు కూడా దుఃఖీంచడం మనం చూస్తుంటాం కదా! అని అంటావా?; దీనికి కారణం ఆత్మజ్ఞానం లేకపోవడమే! ఈ ఆత్మజ్ఞానం దుర్లభమైనది.) ఒకడు ఈ ఆత్మను ఆశ్చర్యమైనదానిగా చూస్తాడు, మరొకడు ఈ ఆత్మను విస్మయంతో వర్ణిస్తాడు, ఇంకొకడు ఈ ఆత్మ గురించి సవిస్మయంగా వింటాడు. మరొకడెవడో దానిని చూసి, చెప్పి, విని కూడా తెలుసుకోలేకున్నాడు.
(ద్వితీయవ్యాఖ్య:) ఈ ఆత్మను దర్శించేవాడే ఒక ఆశ్చర్యం – దుర్లభుడు. ఈ ఆత్మను గురించి చెప్పేవాడు, వినేవాడు కూడా దుర్లభులు. ఆత్మతత్త్వాన్ని గురించి విన్నా కూడా, అందరికీ ఈ జ్ఞానం లభించదు, ఆత్మజ్ఞానం అత్యంత దుర్లభం.