శ్రీ భగవానువాచ :
అశోచ్యానన్వశోచస్త్వం ప్రజ్ఞావాదాంశ్చ భాషసే ।
గతాసూనగతాసూంశ్చ నానుశోచంతి పండితాః ॥ 11
అశోచ్యాన్, అన్వశోచః, త్వమ్, ప్రజ్ఞావాదాన్, చ, భాషసే,
గతాసూన్, అగతాసూన్, చ, న, అనుశోచంతి, పండితాః.
శ్రీభగవాన్ = శ్రీకృష్ణుడు; ఉవాచ = పలికెను; త్వమ్ = నీవు; అశోచ్యాన్ = శోకింపదగని వారికొఱకు; అను అశోచః = దుఃఖీస్తున్నావు; ప్రజ్ఞావాదాన్ చ = జ్ఞానులకు తగిన పలుకులను; భాషసే = పలుకుతున్నావు; పండితాః = జ్ఞానులు; గత అసూన్ = మృతులను గుఱించి గాని; అగత్ అసూన్ చ = జీవించివున్న వారిని గురించి గాని; న అనుశోచంతి = దుఃఖీంచరు.
(దేహ-ఆత్మ భేదం తెలియకపోవడం వల్ల, అర్జునునికి ఈ శోకం వాటిల్లింది; దేహాత్మ భేద నిరూపణ కొరకు)
తా ॥ శ్రీభగవానుడు పలికెను: శోకింపదగని వారిని గూర్చి నీవు [యుద్ధార్థం అరుదెంచిన బంధువులను చూస్తే నోరు ఎండిపోతోంది (గీత. 1.29) అని] దుఃఖీస్తున్నావు. [ఈ మోహం నీకు ఎలా దాపురించింది? (గీ. 2.2) అని నిన్ను ప్రబోధించి ఉన్నాను.] అయినప్పటికీ, జ్ఞాని వలె భాషిస్తున్నావు. (యథార్థ) జ్ఞానులు మరణించిన వారిని గురించి గాని, జీవించి ఉన్న వారిని గురించి గాని (నేను లేకపోతే వీరెలా జీవిస్తారని) దుఃఖీంచరు.