యథా ప్రకాశయత్యేకః కృత్స్నం లోకమిమం రవిః ।
క్షేత్రం క్షేత్రీ తథా కృత్స్నం ప్రకాశయతి భారత ॥
యథా, ప్రకాశయతి, ఏకః, కృత్స్నమ్, లోకమ్, ఇమమ్, రవిః,
క్షేత్రమ్, క్షేత్రీ, తథా, కృత్స్నమ్, ప్రకాశయతి, భారత.
భారత = అర్జునా; ఏకః = ఒక్కడే అయిన; రవిః = సూర్యుడు; ఇమమ్ = ఈ; కృత్స్నమ్ = సమస్తమైన; లోకమ్ = జగత్తును; యథా = ఏ రీతిగ; ప్రకాశయతి = ప్రకాశింపజేస్తున్నాడో; తథా = అదే విధంగా; క్షేత్రీ = దేహి (పరమాత్మ); కృత్స్నమ్ = సమస్తమైన; క్షేత్రమ్ = శరీరం (మహాభూతాల నుండి ధృతి వరకు గల అజ్ఞాన–జగత్తును); ప్రకాశయతి = ప్రకాశింపజేస్తున్నాడు.
తా ॥ (ఆత్మకు సంగం లేదని ఆకాశదృష్టాంతంలో తెలుపబడింది; ఆత్మ అంతటిని ప్రకాశింపజేసేదే అయినా, ప్రకాశ్య పదార్థాల ధర్మం దానికి లేదు; దాని స్వప్రకాశత్వ ధర్మం అంటే ‘అదే అన్నింటిని ప్రకాశింపజేస్తోంది, దానిని ప్రకాశింపజేసే వారెవ్వరూ లేరు’ అని సూర్యుని దృష్టాంతం చేత నిరూపించ బడుతోంది.) భారతా! సూర్యుడొక్కడే ఈ జగత్తు నంతటినీ ప్రకాశింపజేస్తున్నట్లు, క్షేత్రి (పరమాత్మ) క్షేత్రాలనన్నింటినీ అంటే మహా భూతాల నుండి ధృతి వరకు గల అజ్ఞాన జగత్తునంతటినీ (గీత : 13-5, 6 చూ.) ప్రకాశింపజేస్తున్నాడు. (అయినా కూడా ఆత్మకు ప్రకాశ్యధర్మం లేదు; దాని నిర్లేపత్వం అటువంటిది!)