అమానిత్వమదంభిత్వం అహింసా క్షాంతిరార్జవమ్ ।
ఆచార్యోపాసనం శౌచం స్థైర్యమాత్మవినిగ్రహః ॥
అమానిత్వమ్, అదంభిత్వమ్, అహింసా, క్షాంతిః, ఆర్జవమ్,
ఆచార్యోపాసనమ్, శౌచమ్, స్థైర్యమ్, ఆత్మవినిగ్రహః.
అమానిత్వమ్ = తనను తాను పొగడుకోకుండుట; అదంభిత్వమ్ = దంభం (కపటం) లేకుండడం; అహింసా = పరులను పీడింపకుండుట; క్షాంతిః = క్షమ (ఇతరుల అపరాధాలకు మనస్సు వికృతినందక పోవుట); ఆర్జవమ్ = సరళత (కుటిలత లేకపోవుట); ఆచార్య ఉపాసనమ్ = గురు శుశ్రూష; శౌచమ్ = బాహ్యాభ్యంతర శౌచం; స్థైర్యమ్ = సన్మార్గమందు ఏకనిష్ఠ కలిగి ఉండడం; ఆత్మ వినిగ్రహః = స్వాభావిక ప్రవృత్తులను నియమించి సన్మార్గంలో ప్రవర్తింప చేయడం.
తా ॥ (క్షేత్రాతిరిక్తుడూ, శుద్ధుడూ, జ్ఞేయుడూ అయిన క్షేత్రజ్ఞుణ్ణి వర్ణించ డానికి పూర్వం, తత్త్వజ్ఞాన సాధనలు చెప్పబడుతున్నాయి 🙂 అమానిత్వం, దంభం (కపటం) లేకుండడం, పరులను పీడించకుండడం, క్షమ, సరళత, గురుశుశ్రూష, బాహ్య-అభ్యంతర శౌచం* , మోక్షమార్గంలో ఏకనిష్ఠ, ఆత్మనిగ్రహం-