యోగీ యుంజీత సతతం ఆత్మానం రహసి స్థితః ।
ఏకాకీ యతచిత్తాత్మా నిరాశీరపరిగ్రహః ॥ 10
యోగీ, యుంజీత, సతతమ్, ఆత్మానమ్, రహసి, స్థితః,
ఏకాకీ, యతచిత్తాత్మా, నిరాశీః, అపరిగ్రహః.
యోగీ = యోగి; సతతమ్ = సదా; రహసి = నిర్జన స్థానంలో; స్థితః = ఉండి; ఏకాకీ = సంగశూన్యుడై; యత చిత్త ఆత్మా = దేహాన్ని, మనస్సును సంయతం చేసుకొని; నిరాశీః = నిశ్చింతుడవై (ఆకాంక్షాహీనుడవై); అపరిగ్రహః = పరిగ్రహశూన్యుడవై; ఆత్మానమ్ = అంతఃకరణాన్ని; యుంజీత = సమాహితమొనర్చు.
తా ॥ [యోగారూఢుని లక్షణం చెప్పబడింది – ఈ శ్లోకం నుండి ‘ఆ యోగి శ్రేష్ఠుడని నా అభిప్రాయం’ (32 వ) అనే శ్లోకం వరకూ సాంగమైన యోగం నిర్వచింపబడుతోంది.] నిర్జనస్థానంలో యోగి ఏకాకిగా ఉండి, ఆకాంక్షా శూన్యుడూ, పరిగ్రహరహితుడూ అయి, దేహమూ మనస్సులను సంయతమొనర్చి అంతఃకరణాన్ని సమాహిత మొనర్చాలి. (శ్వేతాశ్వతర ఉపనిషత్తు 2–8 చూ:)